در گِنک، سیرک کارتینگ FIA به نامشخص‌ترین دوره مسابقات قهرمانی اروپا تاکنون، نقطه پایانی می‌گذارد. پایان و ورق خوردن صفحه اول تقویم، پیروزی برای کل جنبش و لحظه‌ای رضایت‌بخش برای برگزارکننده و FIA به خاطر دستیابی به هدف تعیین‌شده است: محافظت از صحنه رویداد بین‌المللی در برابر خطر سرایت بیماری که می‌توانست عواقب بیشتری مانند تعلیق یک فصل از پیش آسیب‌دیده را به همراه داشته باشد. اگرچه مقررات ضد کووید، مانند مهلت‌های فشرده برای ارائه نتیجه آزمایش کووید-۱۹ که اکنون برای مسابقات FIA ضروری است، انگیزه چندین تیم را که تصمیم به ترک صحنه بلژیک گرفتند و موفقیت این رویداد را به خطر انداختند، از بین برد، اما در نهایت، نمایش ادامه یافت، البته با تعداد شرکت‌کنندگان کمتر از حد انتظار. صرف نظر از غیبت‌ها، به خصوص در کلاس برتر، «دوازده کثیف» آنجا بودند، یعنی قهرمانان برتر مسابقات قهرمانی و نامزدهای واجد شرایط برای فتح عنوان، آخرین انتصاب را به خوبی توصیف کردند و به یک نبرد داغ، که اصلاً واضح نبود، و نتیجه نهایی که کمتر کسی در آستانه پیش‌بینی کرده بود، جان بخشیدند.

سورپرایز مقدماتی میلل!

روز جمعه در خنک، پس از باران بی‌وقفه صبحگاهی، پیست خشک برای همه قهرمانان KZ درگیر مبارزه با زمان شد. اولین ضربه روز توسط نوح میلل (تونی کارت) ثبت شد و به طرز شگفت‌آوری با بهترین دور در ۵۱.۶۰۶، جایگاه اول را ربود. پشت سر او، استن پکس (کره‌ای)، یکی از معدود کسانی که پیست بلژیک را کاملاً می‌شناسد، با اختلاف تنها ۴/۱۰۰۰ قرار داشت. سومین زمان مطلق توسط مارین کرمرز (ریکیاردو کارت)، پیش از ماتئو ویگانو (لنوکس ریسینگ) و ریکاردو لونگی (بیرل آرت) ثبت شد.

با توجه به تعداد کم شرکت‌کنندگان، برنامه‌ی دور مقدماتی نیز کوتاه شد و در نتیجه، جدول رده‌بندی برای فینال تا بعدازظهر شنبه مشخص شد. کرمرز یک پیروزی و سه مقام دوم کسب کرد. قهرمان هلندی جهان، به لطف بدشانسی میلل و پکس که در دور مقدماتی اول با هم برخورد کردند، قطب فینال را از آن خود کرد. سپس هر دو با پیروزی تونی کارت سوئدی در دو مسابقه از سه مسابقه، خود را جبران کردند و نتیجه‌ی دو مقام دومی این هلندی نیز به همان اندازه درخشان بود. در مورد دو قهرمان دور اول آدریا، شنبه‌ای کاملاً بی‌فروغ برای ایرلندو، نفر هفتم جدول رده‌بندی، و پوهاکا، نفر هشتم جدول شروع، رقم خورد. ویگانو با مقام دهم، به وضوح از رقابت برای کسب عنوان قهرمانی خارج به نظر می‌رسید.

کرمرهای نهایی مانند ۳۶۵ روز قبل

در شروع، این نوح میلل است که با شروعی بی‌روح و بی‌روح، پیشتاز مسابقه می‌شود. با این حال، این موقعیت بلافاصله از بین می‌رود، زیرا او باید تسلیم هجوم برنده کرمرز شود. در چند دور اول، این هلندی بود که مسابقه و سرعت را مدیریت کرد و رقیبی را که بدون شک پیروزی در مسابقه را در ذهن داشت، یعنی استن پکس، با خود همراه کرد. دوئل بین این دو، به پکس پاداش می‌دهد که تنها پس از پنج دور با یک پاس داخلی پیشتاز می‌شود. کرمرز در پاسخ، این چالش را نمی‌پذیرد، موقعیت خود را حفظ می‌کند و به رتبه‌بندی قهرمانی فکر می‌کند. با آماده‌باش دو نفر جلو، تمرکز به آدرین رنادین (سودی کارت) و جوریت پکس (کره جنوبی) معطوف می‌شود و قهرمان سابق اروپا بر فرانسوی‌ها غلبه می‌کند و بلافاصله پس از آن، با بازگشت ایرلندو، این اتفاق می‌افتد. راننده آپولیایی، پس از یک شروع پیچیده، به شدت تلاش کرد تا سرعت خود را افزایش دهد و با "زیر گرفتن" ویگانو (که در اواسط مسابقه بازنشسته شد)، پوهاکا و رنادین، جایگاه خود را بازیابی کرد. در همین حال، در صدر مسابقه، استن پکس در جایگاه دوم، کرمرز را شکست داد، که از نظر ریاضی با شش امتیاز اختلاف قهرمان اروپا شد. این هلندی پس از لغو تعهدات قبلی‌اش در فرمول، شایستگی قرار گرفتن در لیست ورودی را داشت و تقریباً دقیقاً یک سال پس از کسب قهرمانی جهان، یکی از برندهای Birel Art را به موفقیت رساند. عنوانی باورنکردنی، کرمرز، که هرگز در این فصل پیروز نبوده اما به اندازه یک ساعت سوئیسی در ایتالیا و بلژیک، به ویژه در دورهای مقدماتی و در رده‌بندی‌های مسابقه، ثابت قدم بوده است، به یاد مقام چهارم آدریا. بیانیه‌ای که از فشار برنده‌ای که در دو سال گذشته توسط ساختار به رهبری رونی سالا ایجاد شده است، پیروی می‌کند، که عنوان دیگری از FIA را در کلاس برتر دنده‌ای به ارمغان می‌آورد.